Kurs rysunku MANGA nr 16(1)

Kurs rysunku MANGA nr 16(1), Kurs malowania i rysowania, Kurs rysunku Manga-Cały, Edycja-Manga

SS3E31D

&t¿il              |V>              14

HISTORIA

a 19,95 zt

m 0% VAT) 16/2010

ideks: SOTtl

hachette

3

MATERIAŁY

Każdy numer zawiera kurs rysunku mangi. Wszystkie zeszyty utworzą książkę - bogato ilustrowane kompendium na temat mangi i stylów rysowania. Do każdego numeru kolekcji dołączony jest przyrząd do rysowania lub kreślenia.

Opis materiałów do mangi Czerwona kredka

SPRZEDAŻ NUMERÓW ARCHIWALNYCH I PRENUMERATA:

tel. (067) 210 86 50

BIURO OBSŁUGI KLIENTA:

tel. (067) 210 86 50

WYDAWCA:

Hachette Polska Sp. z 0.0. ul. Postępu 6 02-676 Warszawa

Spółka zarejestrowana w Rejestrze Przedsiębiorców prowadzonym przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy,

XII Wydział Gospodarczy Krajowego

Rejestru Sądowego,

ul. Barska 28/30, Nr KRS 0000038090

NIP: 521-10-17-253

Regon: 011131802

Wysokość kapitału zakładowego: 2 774 000,00 zł

SKŁAD I ŁAMANIE:

Dominik Trzebiński Du Châteaux

ISBN 978-83-7575-165-9 (całość)

ISBN 978-83-7575-317-2 (Nr 16)

Copyright © 2010, Hachette Collections Japan Copyright © 2010, Hachette Polska Sp. z 0.0.

Printed in Poland

MANGA FORUM

Historia opiera się na postaciach Kącik specjalistów

TECHNIKI

Twarz starszego mężczyzny

(1)                      Szkicowanie

Twarz kobiety

(2)                     Rysowanie tuszem

Siedząca dziewczyna

(3)                     Wykończenie

HISTORIA I SCENARIUSZ

Uwaga! Kolekcja przeznaczona jest dla osób powyżej 14 roku życia. Do zeszytu są dołączone drobne elementy, zawierające ostre krawędzie.

Dodaj do opowiadania nieco napięcia

OPIS MATERIAŁÓW DO MANGI

>

*

<

s

u

h

<

s

Czerwona kredka, którą dołączyliśmy do tego numeru służy głównie do zaznaczania decyzji dotyczących okie­nek i dymków. Używamy jej również do notowania.

CZERWONA KREDKA             

Dołączona przez nas czerwona kredka jest kredką świecową. Narysowa­ne nią linie pojawią się na wydruku. Nigdy nie używaj jej bezpośrednio na rysunku. Kredka ta służy do dopisywania wskazówek, poprawiania dialogów lub do pozostawienia komentarza skierowanego do wydawcy.

(l)      DO POPRAWEK NA BRUDNOPISIE

Czerwona kredka służy przede wszystkim do nanosze­nia uwag lub wskazówek na brudnopisie oraz do do­konywania poprawek dialogów lub zmian dotyczących rozmieszczenia okienek.

(2)       DO wskazywania dialogów

LUB WYSZCZEGÓLNIANIA KOLORÓW

Na papierze mangowym połóż kalkę i zapisz na niej wszystkie niezbędne instrukcje.

Nigdy nie używaj czerwonej kredki bezpośrednio na rysunku, gdyż jest ona widoczna podczas

drukowania.

O

Czerwonej kredki używa się jedynie do określenia wyrazu postaci oraz do dialogów. Dzięki niej łatwiej zauważyć komentarze odnośnie tego, co i w jaki sposób należy poprawić. Wydawcy posługują się nią również, by przekazać rysownikowi pewne wskazówki.

Zdjęcia mogą różnić się od oryginału.

BUDOWA OKIENKA MANGI

Historię opowiada się na jednej lub wielu stronach podzielonych na okienka. Taki wygląd mangi umożliwia dużo więcej możliwości ekspresji. Podział na okienka to forma najlepiej odpowiadająca potrzebom mangi. Jednak, mimo dość dużej dowolności wyrazu, forma ta wymaga przestrzegania kilku zasad ułatwiających płynne i łatwe czytanie.

TERMINOLOGIA

Ten typ mangi jest najczęściej przeznaczony do publikowania w czasopismach lub albumach. Należy jednak przestrzegać szczegółowych zasad, a każdy element mangi ma własną nazwę.

LINIJKA

Kupowane kartki mogą za­wierać błękitną linijkę.

MARGINES STOPKI

Dolna część strony.

SPAD DRUKARSKI

Wszystkie elementy rysun­ku wychodzące poza okienko lub obramowanie strony.

DYMKI

MARGINES NAGŁÓWKA

Jest to górna część strony.

OKIENKO

NARRACJA

Jest to tekst objaśniający. Aby odróżniał się od dialogu postaci (w dymkach), stosuje się inny styl typografii.

Jest to podział stron. Każde okienko ograniczone jest ramką.

Jest to obszar w kolorze białym, dzięki czemu tekst jest dobrze widoczny. Informuje również o tym, która z po­staci mówi.

TEKST

To, co mówi postać, czyli dialog. Należy dobrze wyzna­czyć obszar dymków, by zdania bez problemu się w nich zmieściły.

TYPOGRAFIA TEKSTU

Teksty drukuje się stosując płynną i czytelną typografię, co ma ułatwić czytanie. Autorzy mangi piszą z reguły ołówkiem, by zetrzeć teksty po ukończeniu utworu.

Fragment z typografią wydawniczą.

OBRAMOWANIE

Podstawowe linie wyznaczające stronę. Wewnątrz obramowania rozmieszczone są okienka.

OBRÓBKA ORYGINAŁU

Po otrzymaniu skończonego utworu od autora wydawca zajmu­je się przygotowaniami do wydruku. Pilnuje również, żeby dia­logi między postaciami były łatwe do przeczytania i decyduje, gdzie zostanie opublikowana historia. Gdy wszystkie decyzje zostaną już podjęte, wydawca zbiera oryginały wielu autorów i używając tego materiału tworzy czasopismo lub książkę.

Drukowanie odbywa się w drukarniach. W przypadku książek lub czasopism odtwarza się oryginały zgodnie z formatem wskazanym przez wydawnictwo. Po zakończeniu drukowania produkt nie ma jeszcze ostatecznego wyglądu, przeznaczo­nego do publikacji. Jest to wciąż tylko pewna ilość zadruko­wanych kartek.

)

s

□

flfi

HISTORIA OPIERA SIĘ NA POSTACIACH

reguły uważa się, że historia budowana jest wokół wydarzeń lub sytuacji dramatycznej. Są to oczywiście ardzo ważne czynniki, ale cała opowieść powstaje również wewnątrz postaci.

MANGA FC

UNIKAJ KLIMAKSU,

W KTÓRYM BRAKUJE EMOCJI

Mówi się, że ciekawość opowieści zależy od jakości jej klimak­su. Nawet jeśli twe rysunki będą doskonałe lecz klimaks nie będzie wystarczająco dobry a postać nie będzie miała ważnego powodu, by walczyć z wrogiem ryzykując własne życie, utwór nie osiągnie swego celu. Klimaks nie ogranicza się do nastę­powania po sobie kilku wydarzeń. Czytelnik odkrywa opowieść głównie poprzez losy bohatera. Jeśli nie rozumiemy motywów jego działania, możliwe, że stracimy zainteresowanie czytaniem. W klimaksie bohater walczy, by osiągnąć swoje cele i zrealizo­wać pragnienia. Wszystko, co mu się wówczas przydarza musi mieć w sobie coś nieuniknionego.

TWORZENIE HISTORII POPRZEZ WYMYŚLANIE MOTYWÓW DZIAŁANIA

Wyobraźmy sobie pewne wydarzenie z prawdziwego życia. Każ­dego dnia w prasie można przeczytać o wielu przestępstwach, od przywłaszczenia milionów po drobne kradzieże. O czym myślisz czytając o tych wydarzeniach? Twoje myśli zaprzątają z pewnością niektóre niewiadome: kto popełnił to przestępstwo, o jaki typ oso­by chodzi lub dlaczego ta osoba to zrobiła? Gdy jakieś wydarzenie ma miejsce, większość ludzi chce poznać przyczyny i na ich pod­stawie odgadnąć całą historię, która kryje się za przestępstwem. Jeśli nie ustalono jeszcze prawdziwych powodów, zaczynamy je sobie wyobrażać („żywił do niego urazę” lub „potrzebował silniejszych doznań”). Gdy już odkryjemy prawdę, to im bardziej jest niespodziewana, tym większe wzbudza zainteresowanie, a nasza ciekawość jest tym większa, im bardziej historia jest nieprawdopodobna i odbiega od tego, co sobie wyobraziliśmy. Zjawisko to nosi nazwę efektu zaskoczenia.

OPOWIEŚĆ JEST OSOBISTYM DOŚWIADCZENIEM BOHATERA

Weźmy na przykład kradzież. Jeśli jego sprawcą jest ktoś jak Nezumi Kozo-japoński odpowiednik Robin Hooda, który krad­nie pieniądze skorumpowanym wodzom i rozdaje je biednym, wieiu czytelników poczuje do niego sympatię i zainteresuje się jego osobą. Ponieważ bohater musi stawić czoła wielu niebezpieczeństwom, możliwe, że uda się znaleźć jakiś motyw takiego postępowania. Można wyobrazić sobie jego przeszłość i los, myśli i pragnienia itd. Często zdarza się tak, że wiele aspektów opowieści znajduje swe korzenie w przeszłości i życiu wewnętrznym postaci; jeśli stworzysz mangę sięgając tego poziomu szczegółów, postacie wzbudzą sympatię i zaintere­sowanie czytelników. Japońskie powiedzenie mówi, że to nie wydarzenia powodują zamieszanie i problemy, lecz że przyczy­nami kłopotów i zamieszania są osoby, których te wydarzenia dotyczą. Pozwala nam to ustalić związek pomiędzy pojęciem wydarzenia a całą historią. Ta zaś staje się po raz pierwszy sce­ną dramatyczną, gdy czytelnik w klimaksie zaczyna odczuwać sympatię do bohatera a między nimi zaczynają tworzyć się emocjonalne więzi.

POSTAĆ NIE OD RAZU MUSI BYĆ IDEALNA

Wiele osób wyobraża sobie, że bohater powinien charakteryzo­wać się nieskazitelnym prowadzeniem. Podobnie uważa wielu początkujących rysowników, którzy wierzą, że jeśli narysują postać idealną pod każdym względem, to ta bardziej spodoba się czytelnikom. Takie myślenie jest błędem. Czytając utwory zawodowych rysowników można odnieść wrażenie, że bohate­rzy i bohaterki to osoby bez skazy i wad. W rzeczywistości jest to tylko silne wrażenie, jakie pozostawia na czytelniku finałowa scena (postacie realizują swe marzenia, pokonują wrogów, poznają towarzyszy i ostatecznie odnoszą zwycięstwo). Jest jednak wielce prawdopodobne, że na początku opowieści jej bohaterowie wcale tacy nie byli. Bohater, choćby nawet bardzo ciekawy, musi posiadać jakieś kompleksy, wątpliwości lub wady. Ta bardziej ludzka twarz bohatera pozwala czytelnikowi zaangażować się emocjonalnie w opowieść i przywiązać się do bohatera. To właśnie sprawia, że czytamy utwór, szanujemy i doceniamy postać, gdy uda jej się osiągnąć zamierzony cel. Pamiętaj więc, że twoje postacie również powinny mieć jakieś wady i ludzkie strony. W ten sposób wzbudzą zainteresowanie i sympatię czytelnika.

BOHATER OBROŃCA

Tworząc historię należy przywiązać dużą wagę do „konfliktów” wewnętrznych postaci, czyli inaczej mówiąc do stanów psycho­logicznych (wątpliwości, wahania i zaniepokojenie) bohaterów, które pojawiają się wówczas, gdy musi stawić czoła przeszkodom i walczyć o realizację swoich celów. Konflikty te ułatwią czytelni­kowi emocjonalne zaangażowanie się w opowieść. W jaki sposób je narysować? Możesz na przykład sprawić, że twoje postacie muszą ochronić coś lub kogoś. Jeśli bohater, który stawia czoła wielu wrogom, ma rodzinę, partnera i życie, które musi chronić, będzie doświadczał uczuć, które ułatwią rozwinięcie klimaksu.

\ '